Εργοστάσιο Ντομάτας Ευστάθιου Κανακάρη

Το φημισμένο ντοματάκι Σαντορίνης, έφθασε στο νησί το τελευταίο μισό του 19ου αιώνα. Υπάρχουν δύο εκδοχές για την εισαγωγή του. Η μία ισχυρίζεται ότι τους πρώτους σπόρους έφεραν, στην Σαντορίνη, Ιταλοί καθολικοί μοναχοί και η άλλη ότι ήρθαν από το Σουέζ, καθώς μεγάλες ποσότητες Θηραϊκής Γής, χρησιμοποιήθηκαν τότε για την κατασκευή της Διώρυγας (1859 - 1869), και υπήρχε συχνή επικοινωνία με το νησί. Η παραγωγή του χρυσόμηλου, όπως το ονόμαζαν τότε (ακριβής μετάφραση της ιταλικής περιγραφής pomod' oro), αναπτύχθηκε ιδιαίτερα μετά το 1917, όταν και λόγω της Ρωσικής Επανάστασης, μειώθηκε η εξαγωγή του φημισμένου κρασιού Βινσάντο, στην Ρωσία, όπου εχρησιμοποιείτο ως το κρασί της Θείας Κοινωνίας, επί Τσάρων. Η αυξημένη παραγωγή οδήγησε σε βιομηχανοποίηση, και έτσι μετά τον πόλεμο λειτουργούσαν στην Σαντορίνη εννέα (9) εργοστάσια επεξεργασίας ντομάτας. Εδώ τα ερείπια του εργοστασίου του Ευστάθιου Κανακάρη, στον Έξω Γιαλό, που ξεκίνησε την λειτουργία του την εποχή της Κατοχής.