Περιήγηση στην Κεντρική Τροιζηνία
Από το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, στην διασταύρωση του δρόμου που οδηγεί από Γαλατά προς Μεταμόρφωση και Μέθανα, μπορούμε είτε να κινηθούμε ΝΔ προς Τροιζήνα (1η είσοδος) ή πίσω στην Καλλονή είτε ΝΑ προς Γαλατά. Στρίβουμε αριστερά προς Γαλατά και σε περίπου 3.5χλμ. συναντούμε αριστερά μας διασταύρωση προς Βύδι την οποία και ακολουθούμε.
Η παράλια περιοχή ανατολικά της χερσονήσου της Τακτικούπολης που βλέπει στο στενό του Πόρου, έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά που ξεχωρίσαμε στην Τροιζηνία. Απόμερη, γαλήνια, επιστροφή στο παρελθόν. Πρώτη στάση μας αριστερά του δρόμου, το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στα 300 μέτρα. Από εκεί σε πεντακόσια μέτρα φθάνουμε στο Βύδι με τον γραφικό του όρμο. Στο σημερινό Βύδι, βρισκόταν το αρχαίο λιμάνι του Πώγωνα, εκεί που κατέπλευσε μέρος του Ελληνικού στόλου πριν την ναυμαχία της Σαλαμίνας.
Λίγο πριν το γεφυράκι στα δεξιά μας ξεχωρίζει η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου. Ο ναός, ο οποίος ανακαινίσθηκε εκ βάθρων το 1970, κτίσθηκε πάνω στα λείψανα της παλαιάς μονής που διαλύθηκε από τους Βαυαρούς του Οθωνα το 1834. Η Μονή αυτή ήταν μία από τις τέσσερις της Τροιζηνίας (Ζωοδ. Πηγής Πόρου, Αγ. Αθανασίου και Αγ. Δημητρίου οι άλλες τρείς).
Το λιμανάκι στο Βύδι αξίζει να σταματήσουμε και να το απολαύσουμε. Θάλασσα σαν λίμνη, στενό λιμανάκι με λίγες βαρκούλες και στο βάθος το στενό του Πόρου συνθέτουν ένα τοπίο απόλυτης γαλήνης και φυσικής ομορφιάς.
Αμέσως μετά το γεφυράκι στο βάθος δεξιά μας ξεχωρίζει ένα μεγάλο ερειπωμένο κτίριο που έχει την αρχιτεκτονική παλιάς βιομηχανικής μονάδας. Πράγματι, πρόκειται για παλαιό ξυλουργικό εργοστάσιο το οποίο αρχικά λειτούργησε ως ελαιοτριβείο. Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του 1ου μισού του 20ου αιώνα.
Συνεχίζουμε την πορεία μας κινούμενοι παραλιακά (σε βατό χωματόδρομο). Στα δεξιά μας το στενό του Πόρου, το οποίο δεν προσφέρεται και τόσο για κολύμπι (γιατί ο κόλπος είναι πολύ κλειστός και έχει τα χαρακτηριστικά λιμνοθάλασσας) αλλά μας δίνει εντυπωσιακές εικόνες. Επίσης επειδή τα νερά είναι συνήθως πολύ ήρεμα αποτελεί ιδανικό μέρος για θαλάσσιο σκι. Στα επτακόσια περίπου μέτρα από το Βύδι περνάμε από έναν έρημο εγκαταλελειμμένο πρόχειρα κτισμένο οικισμό και σε άλλα τρία χιλιόμετρα καταλήγουμε στον όρμο του Αγίου Νικολάου, με μία μικρή παραλία και το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων στην άκρη του. Ανακαινίσθηκε από τον ιερομόναχο Μακάριο το 1984. Ο δρόμο από εδώ συνεχίζει και σε άλλα 3.5χλμ. επιστρέφει στην Τακτικούπολη, συμπληρώνοντας έτσι μία περιμετρική περιήγηση στην χερσόνησο της Τακτικούπολης.
Επιστρέφουμε στον δρόμο προς Γαλατά, στρίβουμε αριστερά και σε 650 μέτρα περνάμε από τον επί του δρόμου οικισμό του Αγίου Γεωργίου με την επιβλητική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Από τον Αγιο Γεώργιο, στα 500 περίπου μέτρα δεξιά με κατεύθυνση ΝΔ θα δούμε τις πινακίδες προς Τροιζήνα και τον εκεί αρχαιολογικό χώρο. Στρίβουμε δεξιά και σε 3χλμ. φθάνουμε στην ιστορική Τροιζήνα.
Η Τροιζήνα είναι το πιο σημαντικό ιστορικό και παραδοσιακό χωριό της περιοχής. Βρίσκεται στους βόρειους πρόποδες των Αδέρων. Τόπος της Γ' Εθνοσυνέλευσης των ελεύθερων περιοχών της Ελλάδος το 1827. Ο τόπος που έγινε η Εθνοσυνέλευση δεν έχει ακόμη αναδειχθεί, αλλά αυτό προβλέπεται να γίνει σύντομα.
Στο χωριό, εκτός από τον τόπο διεξαγωγής της Γ’ Εθνοσυνέλευσης, ξεχωρίζουμε την πολύ όμορφη ευρύχωρη πλατεία του με θέα προς τον κάμπο, και τις δύο κύριες εκκλησίες του, του Αγίου Λεωνίδη που έζησε τον 3ο αι. μχ. και είναι τοπικός Αγιος της Τροιζήνας (και γνωρίσαμε γι΄ αυτόν στην επίσκεψή μας στο μικρό εκκλησάκι του κάτω από την Δρυόπη), και πιο ψηλά (απέναντι από τον τόπο της Γ΄ Εθνσυνέλευσης) τον ενοριακό ναό της Τροιζήνας προς τιμή του Αγίου Ιωάννου. Σύμφωνα με την παράδοση στην θέση αυτή υπήρχε μικρός ναός του 13ου αι. προς τιμή του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ο ναός ανακαινίσθηκε τον 17ο αι., και το 1952 ανασκευάστηκε με δαπάνες Τροιζηνίων ομογενών της Αμερικής.
Από το σημείο αυτό ο δρόμος ανηφορίζει στην πλαγιά των Αδερών και μας οδηγεί σε 1.5χλμ. στην Μονή του Αγίου Δημητρίου. Σημαντικό ιστορικό μοναστήρι της Τροιζηνίας, που ιδρύθηκε το 1455, έφθασε να έχει μέχρι και 100 μοναχούς και στα χρόνια του '21 ήταν τόπος συνάντησης φιλικών και αγωνιστών. Στην συνέχεια έπεσε σε εγκατάλειψη, και τα τελευταία χρόνια γίνονται εργασίες αναστήλωσής του.
Επιστρέφουμε στην Τροιζήνα για να επισκεφθούμε ένα άλλο πολύ γνωστό σύγχρονο μοναστήρι της περιοχής, την Μονή της Κεχαριτωμένης. Η μονή βρίσκεται και αυτή στις πλαγιές των Αδερών στα 3.1 χιλιόμετρα από το χωριό. Είναι ανδρικό μοναστήρι εντυπωσιακού οικοδομικού μεγέθους, το οποίο ιδρύθηκε το 1976, από τον μακαριστό Γέροντα π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο (1989). Από το μοναστήρι αξίζει να συνεχίσουμε το δρόμο για άλλα διακόσια μέτρα ακολουθώντας την πινακίδα προς Αγιο Παντελεήμονα. Ο δρόμος τερματίζει σε ένα πολύ όμορφο φυσικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο βρίσκεται και ο μικρός ναός, του Αγίου, κτίσμα του 1870. Από τον Αγιο Παντελεήμονα, ξεκινά όμορφο δασικό μονοπάτι, το οποίο αξίζει να περπατήσουμε, προς το ναϊδριο της Αγίας Παρασκευής. Το βατό μονοπάτι έχει μήκος 700μ., και θα φθάσουμε σε 10'.
Επιστρέφουμε στο χωριό της Τροιζήνας με σκοπό αυτή την φορά να εξερευνήσουμε τις πολύ σημαντικές αρχαιότητες της περιοχής. O αρχαιολογικός χώρος της Τροιζήνας, με το ιερό του Ιππόλυτου εκτείνεται ΒΔ του οικισμού της Τροιζήνας. Τις ανασκαφές στον χώρο ενήργησε πρώτη η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή το 1890 και το 1899,και αργότερα το 1932 το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Για να φθάσουμε εδώ, από το χωριό, ακολουθούμε ΒΔ κατεύθυνση (υπάρχει και σχετική σήμανση).
Στα 600 μέτρα φθάνουμε σε μία διασταύρωση. Στην διχάλα της διασταύρωσης ξεχωρίζει ένας ογκώδης πελεκημένος βράχος που πιστεύεται πως είναι ο βράχος που οι αρχαίοι Τροιζήνιοι αποκαλούσαν πέτρα του Θησέα (αναφέρεται από τον Παυσανία). Τον βράχο αυτό σήκωσε εύκολα ο Θησέας και πήρε το ξίφος και τα σαντάλια που είχε αφήσει ο πατέρας του. Κατά καιρούς, αρκετοί βράχοι διεκδίκησαν την ίδια τιμή!
Στην διασταύρωση ο δρόμος ευθεία πηγαίνει προς τον αρχαιολογικό χώρο και το ιερό του Ιππόλυτου ενώ αριστερά προς την αρχαία ακρόπολη και το διαβολογέφυρο (υπάρχει σήμανση).
Ο δρόμος μέχρι την διασταύρωση είναι βατός χωματόδρομος, αλλά από την αριστερή στροφή και μετά χειροτερεύει αρκετά και θα χρειαστείτε ψηλό αυτοκίνητο. Λίγα μέτρα αφού πάρουμε την αριστερή κατεύθυνση θα δούμε δεξιά μας κτίσματα (Ρωμαϊκά) που έχουν ταυτιστεί με το Ιερό των Μουσών.
Η αρχαία πόλη της Τροιζήνας βρισκόταν μερικές εκατοντάδες μέτρα βορειοδυτικά από το σημερινό χωριό Τροιζήνα (που παλαιότερα, στα μεσαιωνικά χρόνια ονομαζόταν Δαμαλάς). Στην ίδια θέση εκτιμάται πως κτίσθηκε και το μεσαιωνικό κάστρο του Δαμαλά. Από τον οχυρωματικό περίβολο και το διατείχισμα της αρχαίας πόλης σώζονται μόνο ορισμένα τμήματα, και το πιο χαρακτηριστικό από αυτά (και αναστηλωμένο), με την ονομασία Πύργος Διατειχίσματος, θα δούμε στα 200 περίπου μέτρα από το Ιερό των Μουσών.
Ουσιαστικά η περιοχή της αρχαίας Ακρόπολης της Τροιζήνας, εκεί που βρισκόταν και το βασιλικό παλάτι, ξεκινά πάνω από τον σημερινό πύργο διατειχίσματος. Τα λίγα ερείπια είναι θαμμένα μέσα σε πυκνή βλάστηση πουρναριών και βελανιδιών. Θα τα συναντήσουμε αν πάρουμε το μονοπάτι που ξεκινά πάνω από τον Πύργο, αλλά λίγα μέτρα μετά χάνεται μέσα στην πυκνή βλάστηση. Από την άλλη πλευρά του δρόμου, κάτω από τον Πύργο θα δούμε πάλι ερείπια ρωμαϊκών κτισμάτων.
Από τον Πύργο Διατειχίσματος ο δρόμος συνεχίζει για περίπου πεντακόσια μέτρα (όπου και τερματίζει) φέρνοντάς μας κοντά σε ένα μνημείο της φύσης, το φημισμένο Διαβολογέφυρο. Πρόκειται για αρχαίο φυσικό γεφύρι, που ενώνει δύο απότομους βράχους, ανάμεσα στους οποίους κυλούν τα νερά του Γεφυραίου ποταμού (Διαβολόρεμα ή Χρυσορρόας).
Διαβαίνοντας το Διαβολογέφυρο, κάνουμε δεξιά και ακολουθούμε το κατηφορικό μονοπάτι. Κατεβαίνοντας ακούμε όλο και πιο καθαρά την βοή από τα νερά του ποταμού Χρυσορρόα, τα οποία, στο σημείο αυτό, σχηματίζουν δύο βαθιές μικρές λίμνες κατάλληλες ακόμη και για κολύμπι (για όσους δεν κρυώνουν φυσικά). Γενικά και ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες η διάσχιση σε όποιο βαθμό θέλετε του Διαβολορέματος είναι μία συναρπαστική εμπειρία, απλά καλό θα είναι να μην το επιχειρήσετε μόνοι ή χωρίς να είναι μαζί σας κάποιος που γνωρίζει την περιοχή.
Επιστρέφουμε στην διασταύρωση της πέτρας του Θησέα και αυτή την φορά ακολουθούμε την πορεία προς τον Αρχαιολογικό χώρο. Αν σας ενδιαφέρει, λίγα μέτρα δεξιά μας, μέσα στα περιβόλια, βρίσκεται το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Συνεχίζουμε ευθεία και στα 200 μέτρα συναντούμε το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Το εκκλησάκι είναι κτισμένο στον χώρο της αρχαίας αγοράς, της Τροιζήνας, κοντά στους ναούς και τα κτίρια που μνημονεύει ο Παυσανίας. Εδώ αναπαύεται ο καθηγητής Χρ. Φουρνιάδης που αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στην ανάδειξη των αρχαιοτήτων της περιοχής.
Από τον Αγιο Ιωάννη ο δρόμος συνεχίζει και σε περίπου 600 μέτρα μας αφήνει στην ελεύθερη είσοδο του αρχαιολογικού χώρου μέσα σε ένα ειδυλλιακό φυσικό περιβάλλον απόλυτα εναρμονισμένο με την ιστορία του τόπου. Το ιερό του Ιππόλυτου στην Τροιζήνα συνδέεται άμεσα με το μύθο του έρωτα της Φαίδρας για τον Ιππόλυτο. Το ιερό βρισκόταν εκτός των τειχών της αρχαίας Τροιζήνας, σε απόσταση περίπου 800μ από την αρχαία αγορά.
Στον ίδιο χώρο υπάρχει και ένα σημαντικό χριστιανικό μνημείο. Βορειοδυτικά της αρχαίας πόλης, στην θέση Επισκοπή, βρίσκονται τα ερείπια της παλιάς χριστιανικής επισκοπής η οποία αποτελούσε κατά τον Μεσαίωνα έδρα του επισκόπου του Δαμαλά. Με την Επισκοπή ολοκληρώνουμε και την επίσκεψή μας στον αρχαιολογικό χώρο της Τροιζήνας και επιστρέφουμε στο χωριό και από εκεί στον δρόμο μας για Γαλατά.
Η επόμενή μας εξερεύνηση αφορά πάλι έναν σημαντικό αρχαιολογικό χώρο της περιοχής που έχει ανασκαφεί σχετικά πρόσφατα. Πρόκειται για τον αρχαιολογικό χώρο της Μαγούλας. Από το σημείο που στρίψαμε από Τροιζήνα προς Γαλατά, προχωρούμε για περίπου 3.8 χλμ. και στο σημείο αυτό φεύγει λοξά ΒΔ αριστερά, χωματόδρομος προς τον αρχαιολογικό χώρο της Μαγούλας. Προσοχή γιατί από το σημείο που ερχόμαστε (από Τροιζήνα) δεν υπάρχει σήμανση. Σήμανση (της κακιάς ώρας) υπάρχει όταν ερχόμαστε από Γαλατά προς Τροιζήνα. Από το σημείο της στροφής προχωρούμε για περίπου 300 μέτρα και εκεί υπάρχει δεύτερη σκουριασμένη πινακίδα που υποτίθεται ότι δείχνει δεξιά. Αν το αντιληφθείτε εγκαίρως εισέρχεστε σε έναν ελαιώνα (με 4x4 ή με τα πόδια) και ανηφορίζετε μέχρι το τέρμα του δρόμου για να βρεθείτε μπροστά σε μία σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη, Στο μικρό αυτό ύψωμα, έχουν ανασκαφεί (με πολλά αντικείμενα στο εσωτερικό τους) τρεις θολωτοί μυκηναϊκοί τάφοι του 13ου, 15ου και 16ου αιώνα.
Η εξερεύνηση μας όμως δεν σταματά εδώ, δεξιά από τους τάφους ξεκινά μικρό ανηφορικό μονοπάτι ΝΑ, το οποίο μετά από 150 μέτρα καταλήγει στα λιγοστά λείψανα οχυρωμένης μυκηναϊκής ακρόπολης που λειτούργησε σαν φρούριο και στους Ελληνιστικούς χρόνους, με όμορφη θέα προς το στενό του Πόρου, βόρεια, και την Τροιζήνα νότια.
Επιστρέφουμε στον δρόμο προς Γαλατά, και τώρα πλέον δεν υπάρχει τίποτε για να μας καθυστερήσει μέχρι να φθάσουμε εκεί (περίπου στα δύο χιλιόμετρα). Στην είσοδο του χωριού, ξεχωρίζει δεξιά μας το μικρό εκκλησάκι της Αγίας Αννας (με επιγραφή που γράφει 1853) με δύο πανύψηλα δένδρα στο πλάι του, ένα κυπαρίσσι και ένα πεύκο. Λέγεται και εκκλησάκι των δύο ερωτευμένων, γιατί εδώ, σύμφωνα με την παράδοση, τάφηκαν δύο νέοι που αυτοκτόνησαν επειδή αν και συγγενείς ερωτεύθηκαν. Εκεί που τάφηκαν φύτρωσαν μετά το κυπαρίσσι και το πεύκο που βλέπουμε σήμερα.
Ο Γαλατάς είναι κτισμένος απέναντι από τον Πόρο, με τον οποίο χωρίζεται από έναν πολύ μικρό πορθμό. Μεταξύ των δύο οικισμών υπάρχει συχνή (κάθε μισή ώρα) επικοινωνία με ferry-boat (διάρκεια ταξιδιού λιγότερη από 10 λεπτά). Διαθέτει σημαντική τουριστική υποδομή, με αρκετά ξενοδοχεία, καταλύματα, χώρους εστίασης και διασκέδασης. Ξεχωρίζουμε τον όμορφα διαμορφωμένο για ωραίους περιπάτους χώρο κατά μήκος της παραλίας και του λιμανιού του Γαλατά με θέα απέναντι τις συνοικίες του Πόρου. Επίσης θα βρείτε αρκετές και καλές παραλίες κυρίως προς την ΝΑ πλευρά του Γαλατά.
Εμείς, πριν τις γνωρίσουμε, θα κάνουμε μία μικρή εξερεύνηση προς την ΒΔ πλευρά, ακολουθώντας την πορεία από το λιμάνι του Γαλατά με ΒΔ κατεύθυνση, μέσα από τους εσωτερικούς δρόμους του οικισμού. Κατά μήκος του δρόμου θα δούμε παραδοσιακά αγροκτήματα και οικίες. Στενά δρομάκια φεύγουν κάθετα (δεξιά) προς την θάλασσα, αλλά οι παραλίες αυτές στα νερά του στενού του Πόρου δεν είναι και οι καλύτερες. Τα νερά είναι θολά και γενικά πέρα από μία επίσκεψη γνωριμίας δεν αξίζει να κολυμπήσουμε εδώ. Συνεχίζοντας τον δρόμο μας θα περάσουμε από το εκκλησάκι της Αγιάς Σωτήρας και θα κινηθούμε προς την περιοχή της Σκάλας Δαμαλά. Ο δρόμος δεν πάει ευθεία αλλά κάνει ένα Π, οπότε η απόσταση μέχρι την Σκάλα είναι γύρω στα 4.3 χλμ.
Η Σκάλα Δαμαλά είναι ένας κλειστός κόλπος, που τον σχηματίζει μία στενή λωρίδα γης, στο στενό του Πόρου που μοιάζει με λίμνη. Ξεκινά από την παραλία που βρίσκεται μπροστά από τις εγκαταστάσεις του έρημου, σήμερα, ξενοδοχειακού συγκροτήματος Stella Maris. Η παραλία αυτή είναι η σχετικά καλύτερη από όλες όσες συναντήσαμε στο τμήμα αυτό της εξερεύνησης μας.
Σαφώς πολύ καλύτερα για να χαρούμε την όμορφη θάλασσα του στενού του Πόρου είναι να κατευθυνθούμε από τον Γαλατά ΝΑ προς Ερμιονίδα. Ξεχωρίζουμε τέσσερις κύριες παραλίες που θα τις συναντήσουμε διαδοχικά στον δρόμο μας.
Στο 1.3χλμ. στον δρόμο από Γαλατά προς τα παράλια της Ερμιονίδας θα συναντήσουμε κάτω από τον δρόμο, την οικογενειακή παραλία της Μπούγιας, με ψιλό βότσαλο και άμμο, απέναντι από την ΝΑ άκρη της πόλης του Πόρου. Στα επόμενα 900 μέτρα, πίσω από το Poros Marine, και απέναντι από το κάστρο του Εϊντεκ στο νησάκι Μπούρτζι, θα βρούμε την όμορφη αμμουδιά της Πλάκας. Και μόνο η εικόνα του πορθμού του Πόρου απέναντι, αξίζει για να την επισκεφθείτε και να απολαύσετε το μπάνιο σας.
Η επόμενη παραλία είναι η Αλυκή, παραλία του ομώνυμου ξενοδοχείου Aliki Beach Hotel. Πρόκειται για μία στενή λωρίδα οργανωμένης αμμουδιάς που στην ΒΔ (προς την θάλασσα) πλευρά της αντικρίζει το μπούρτζι με το κάστρο του Εϊντεκ και στην ΝΑ της σχηματίζεται μικρή λιμνοθάλασσα. Από την Πλάκα η απόσταση με τα πόδια είναι μικρότερη από 500 μέτρα, αλλά για να πάμε με το αυτοκίνητο θα κάνουμε ένα μικρό κύκλο, ακολουθώντας τον δρόμο προς Λεμονόδασος και στρίβοντας μετά αριστερά προς το ξενοδοχείο (συνολικά απόσταση από Πλάκα 2.2 χλμ.).
Στην κατεύθυνση όμως αυτή, πρώτα θα επισκεφθούμε το φημισμένο Λεμονόδασος. Πρόκειται για ένα δάσος, με πάνω από 30.000 καταπράσινες, μοσχομυριστές λεμονιές, πορτοκαλιές και νερόμυλους (φημισμένος ήταν ο νερόμυλος στην κορυφή του Λεμονοδάσους που εκινείτο με τα νερά καταρράκτη) που αποτελεί ιδανικό τόπο για ρομαντικούς περιπάτους. Σημαντική καλλιέργεια λεμονιών γινόταν από τις αρχές του 19ου αιώνα. Το δάσος καταστράφηκε ολοκληρωτικά το 1873 όταν και προσβλήθηκε από κομίαση, και ξαναφυτεύθηκε το 1882-1883 με την συνδρομή του Δήμου. Από το 2006 η λεμονοπαραγωγή στο Λεμονοδάσος έχει εγκαταλειφθεί.
Και τι δεν έχει γραφτεί για το συγκεκριμένο μέρος, με πιο γνωστό το ομώνυμο ρομαντικό μυθιστόρημα του Κοσμά Πολίτη, γραμμένο το 1930.
Σήμερα θα βρούμε την αρχή του Λεμονοδάσους στο ένα χιλιόμετρο από την Πλάκα δεξιά. Στην είσοδο στην περιοχή θα βρούμε το κάτασπρο εκκλησάκι του Αγ. Σεραφείμ κτισμένο γύρω στο 1900. Στην βοήθειά του, με λιτανεία της κάρας του, προσέφευγαν οι κάτοικοι όταν έπεφτε στην περιοχή ακρίδα. Για να ανεβούμε ψηλά και να δούμε καλύτερα την έκταση της περιοχής είναι καλύτερα να πάρουμε το αγροτικό δρόμο που φεύγει δεξιά πριν φθάσουμε στον Αγιο Σεραφείμ. Ο δρόμος ανηφορίζει αρκετά και φθάνει μέχρις ενός σημείου όπου παλαιότερα λειτουργούσε μία ταβέρνα.
Επιστρέφουμε στον κύριο δρόμο μας και θα γνωρίσουμε την τέταρτη παραλία της περιοχής κοντά στον Γαλατά, την Αρτιμο. Στενόμακρη παραλία (με βότσαλο και άμμο), ακριβώς κάτω του δρόμου. Χρησιμοποιείται κυρίως από τοπικούς παραθεριστές. Θα την βρούμε στο 1.2χλμ. από τον Αγιο Σεραφείμ. Στο 1.3χλμ. από εδώ υπάρχει μία ακόμη όμορφη αμμουδιά, την οποία μπορούμε να δούμε από τα ψηλά του δρόμου, η πρόσβαση όμως σε αυτήν είναι δύσκολη γιατί η περιοχή είναι περιχαρακωμένη από περιφραγμένα οικόπεδα!
Ο δρόμος ανηφορίζει και προχωρούμε προς τον μικρό οικισμό της Σαρωνίδας, όπου και θα φθάσουμε σε 3χλμ. Το ενδιαφέρον στην αναζήτηση αυτή, δεν είναι εδώ, αλλά επτά χιλιόμετρα μετρά πιο μακρυά, σε υψόμετρο 700μ., στην τελευταία προς τα ανατολικά κορυφή των Αδερών. Στο ύψος της Σαρωνίδας φεύγει δεξιά μας ΒΔ, δρόμος με πινακίδα σήμανσης προς ΟΤΕ. Ο δρόμος, βατός χωματόδρομος, ανηφορίζει συνεχώς και μετά από 7 χιλιόμετρα μας οδηγεί στην κορυφή Τεπελένι, στα 690 μέτρα, όπου έχουν εγκατασταθεί αρκετές κεραίες τηλεπικοινωνιών και ανεμογεννήτριες. Μπροστά μας ξεχωρίζει μόνο του ένα μισό-ερειπωμένο κτίσμα που σήμερα έχει μετατραπεί σε στάνη. Πρόκειται για οχυρό που έκτισαν οι Γερμανοί ναζί το 1941. Το κτίριο κανονιοβολήθηκε, δια θαλάσσης, από τους ίδιους, κατά την αποχώρησή τους. Το κτίριο δεν έχει κηρυχθεί διατηρητέο και έχει καταλήξει στην κατάσταση που θα δείτε. Εκτός από το οχυρό εντυπωσιακή είναι και η θέα προς τον Γαλατά, τον Πόρο και το Στενό του Πόρου. Χορταίνοντας από θέα επιστρέφουμε στην Σαρωνίδα, στο σημείο από όπου ξεκίνησε η ανάβασή μας.
