Στην σκιά της Σαντορίνης (Θήρας), η Θηρασιά μπορεί να προσφέρει την εναλλακτική λύση σε όσους επιθυμούν την αυθεντικότητα, την ηρεμία και την μοναχικότητα. Μέρος και αυτή, όπως και η Σαντορίνη, της νήσου Στρογγύλης, αποκόπηκε κατά την μεγάλη έκρηξη του 1.600 π.χ. και αποτελεί τμήμα της περιμέτρου της μεγάλης καλντέρας που σχηματίσθηκε στα χρόνια μετά την έκρηξη.
Η γεωμορφολογία της μοιάζει πολύ με αυτήν της Σαντορίνης, αλλά σε αντίθεση με αυτήν, η τουριστική της ανάπτυξη έμεινε για τους περισσότερους επισκέπτες της σαν ένα τμήμα της ημερήσιας εκδρομής των τουριστικών σκαφών που ξεκινούν από το λιμάνι των Φηρών για να επισκεφθούν το ηφαίστειο. Η πραγματικότητα όμως για όσους θέλουν να γνωρίσουν πραγματικά το νησί και να το αγαπήσουν είναι ευτυχώς διαφορετική.
Το νησί είναι μικρό σε έκταση (μικρότερο από 10 Km2) και γυρίζεται εύκολα, ενώ διαθέτει ένα ικανοποιητικό οδικό δίκτυο με ασφαλτοστρωμένους δρόμους και βατούς χωματόδρομους, προτιμώτερο όμως είναι να το γνωρίσετε περπατώντας το. Η Θηρασιά έχει λίγες και "άγριες", ηφαιστειακές παραλίες με μαύρες πέτρες και βότσαλα. Το νησί παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον αντίστοιχο αυτού της Σαντορίνης. Στον 19ο αιώνα λειτούργησαν ορυχεία για την εξόρυξη Θηραϊκής γής τόσο στο νότιο όσο και στο βόρειο τμήμα του.
Το βασικό λιμάνι του νησιού είναι η Ρίβα, στον οικισμό της Αγίας Ειρήνης στα βόρεια, ενώ το τουριστικό λιμάνι και επίνειο του Μανωλά είναι ο Κόρφος. Αν και τόσο κοντά στην Σαντορίνη η ακτοπλοική πρόσβαση, ειδικά αν θέλουμε να μεταβούμε με αυτοκίνητο, δεν είναι συνεχής. Μάλιστα η "παντόφλα" που συνδέει τον Αθηνιό με την Ρίβα, είναι γραμμή που επιδοτείται από το Ελληνικό κράτος, διαφορετικά η σύνδεση θα ήταν ακόμη αραιότερη και σημαντικά ακριβότερη. Τακτικότερη σύνδεση, αλλά όχι για οχήματα, γίνεται τρείς φορές την ημέρα με λάντζα που ξεκινά από το Αμμούδι της Οίας και πιάνει στην Ρίβα και τον Κόρφο.
